การพัฒนาแบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์
ชื่อเรื่อง การพัฒนาแบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของ
โพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5
นางวาสนา รุ่งเรืองโชคชัย
ปีการศึกษา 2562
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อพัฒนาแบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 75/75 2) เพื่อศึกษาดัชนีประสิทธิผลของแบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิค การแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 3) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนและหลังเรียนด้วยแบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 4) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่มีต่อแบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5
กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ นักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5/4 โรงเรียนพิบูลมังสาหาร สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดอุบลราชธานี กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2562 จำนวน 38 คน ซึ่งได้มาโดยการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster Random Sampling) ใช้ห้องเรียนเป็นหน่วยการสุ่ม
เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 จำนวน 8 เล่ม 2) แผนการจัดการเรียนรู้การแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 จำนวน 8 แผน 3) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 จำนวน 30 ข้อ มีค่าความยากง่ายรายข้ออยู่ระหว่าง 0.20 ถึง 0.72 มีค่าอำนาจจำแนกรายข้ออยู่ระหว่าง 0.32 ถึง 0.72 และมีความเชื่อมั่นทั้งฉบับ (KR-20) เท่ากับ 0.94 4) แบบสอบถามวัดความพึงพอใจของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่มีต่อแบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 จำนวน 20 ข้อ มีค่าความแปรปรวนรายข้ออยู่ระหว่าง 0.22 ถึง 0.50 ความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.90
สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบสมมุติฐาน โดยใช้ t-test
สรุปผลการวิจัย
1. แบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น มีประสิทธิภาพ 78.03/79.04 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่ตั้งไว้
2. ดัชนีประสิทธิผลของแบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของ โพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 มีค่าเท่ากับ 0.6778 แสดงว่า นักเรียนมีความรู้เพิ่มขึ้นร้อยละ 67.78
3. ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 หลังเรียนด้วยแบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 สูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสติติที่ระดับ .05
4. นักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 มีความพึงพอใจต่อการเรียนด้วยแบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
โพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5
นางวาสนา รุ่งเรืองโชคชัย
ปีการศึกษา 2562
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อพัฒนาแบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 75/75 2) เพื่อศึกษาดัชนีประสิทธิผลของแบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิค การแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 3) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนและหลังเรียนด้วยแบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 4) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่มีต่อแบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5
กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ นักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5/4 โรงเรียนพิบูลมังสาหาร สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดอุบลราชธานี กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2562 จำนวน 38 คน ซึ่งได้มาโดยการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster Random Sampling) ใช้ห้องเรียนเป็นหน่วยการสุ่ม
เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 จำนวน 8 เล่ม 2) แผนการจัดการเรียนรู้การแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 จำนวน 8 แผน 3) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 จำนวน 30 ข้อ มีค่าความยากง่ายรายข้ออยู่ระหว่าง 0.20 ถึง 0.72 มีค่าอำนาจจำแนกรายข้ออยู่ระหว่าง 0.32 ถึง 0.72 และมีความเชื่อมั่นทั้งฉบับ (KR-20) เท่ากับ 0.94 4) แบบสอบถามวัดความพึงพอใจของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่มีต่อแบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 จำนวน 20 ข้อ มีค่าความแปรปรวนรายข้ออยู่ระหว่าง 0.22 ถึง 0.50 ความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.90
สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบสมมุติฐาน โดยใช้ t-test
สรุปผลการวิจัย
1. แบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น มีประสิทธิภาพ 78.03/79.04 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่ตั้งไว้
2. ดัชนีประสิทธิผลของแบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของ โพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 มีค่าเท่ากับ 0.6778 แสดงว่า นักเรียนมีความรู้เพิ่มขึ้นร้อยละ 67.78
3. ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 หลังเรียนด้วยแบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 สูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสติติที่ระดับ .05
4. นักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 มีความพึงพอใจต่อการเรียนด้วยแบบฝึกทักษะการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์ด้วยเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา เรื่อง เสียง สำหรับนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด