การพัฒนารูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยง
ชื่อเรื่อง การพัฒนารูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยง
ของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ เทศบาลตำบลโคกชะงาย
ผู้วิจัย นางสาววิไล บุญญานุวัตร
ปีที่ทำวิจัย 2563
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อสร้างรูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยงของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ 2) เพื่อศึกษาประสิทธิภาพและความเหมาะสมในการนำไปใช้ ของรูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือ นักเรียนกลุ่มเสี่ยงของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ 3) เพื่อศึกษาผลการใช้รูปแบบการจัดระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยงรูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยงของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ เทศบาลตำบลโคกชะงาย จังหวัดพัทลุง ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน ประกอบด้วย การวิจัยเชิงคุณภาพ และการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ บุคลากรของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ ประกอบด้วย ผู้บริหาร จำนวน 1 คน ครู จำนวน 20 คน นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2-6 จำนวน 20 คน โดยดำเนินการเลือกแบบเจาะจงนักเรียนกลุ่มเสี่ยงที่มีปัญหาด้านการเรียน พฤติกรรม และผู้ปกครอง นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2-6 จำนวน 20 คน โดยมีวิธีการเลือกกลุ่มเป้าหมายโดยดำเนินการเลือกแบบเจาะจงผู้ปกครองนักเรียนกลุ่มเสี่ยงที่เป็นกลุ่มตัวอย่าง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลมีทั้งสิ้น จำนวน 5 ฉบับ โดยแยกเป็นเครื่องมือที่ ใช้เก็บรวบรวมข้อมูลเชิงปริมาณ จำนวน 4 ฉบับ และเชิงคุณภาพ จำนวน 1 ฉบับ สถิติที่ใช้ในการ วิเคราะห์ข้อมูล มีค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า
1. ผลการสร้างรูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยง ของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ มีผลการวิจัย ดังนี้
1.1 สภาพการดำเนินงานของโรงเรียนเกี่ยวกับการดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่ม
เสี่ยง พบว่า มีการดำเนินการในด้านวิธีการแก้ไขและผลลัพธ์ ด้านระบบและกลไก และด้านปัญหาอุปสรรค
1.2 รูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยง ของโรงเรียน
เทศบาลวัดธาราสถิตย์ ประกอบด้วย 5 องค์ประกอบ ได้แก่ ยุทธศาสตร์ โครงสร้างการบริหารและบทบาทหน้าที่ การดำเนินงาน การกำกับ ติดตามผลการดำเนินงาน และการประเมินผลและรายงานผล
2. การใช้รูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยง ของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ เทศบาลตำบลโคกชะงาย จังหวัดพัทลุง พบว่า
2.1 ผลการการประเมินประสิทธิภาพรูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยง ของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ เทศบาลตำบลโคกชะงาย จังหวัดพัทลุง ในภาพรวม มีค่าเฉลี่ย ประสิทธิภาพการดำเนินงานที่มีการปฏิบัติอยู่ในระดับมาก
2.2 ผลการศึกษาความเหมาะสมในการนำไปใช้ ของรูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยง ของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ เทศบาลตำบลโคกชะงาย จังหวัดพัทลุง ในภาพรวมมีค่าเฉลี่ย ความเหมาะสมในการนำไปใช้อยู่ในระดับมาก
2.3 ผลของการศึกษาคุณภาพชีวิตของนักเรียนกลุ่มเสี่ยง ตามรูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยง ของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ เทศบาลตำบลโคกชะงาย จังหวัดพัทลุง
2.3.1 ผลการประเมินโดยครู พบว่า ผลของการศึกษาคุณภาพชีวิตของนักเรียนกลุ่ม
เสี่ยง ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก
2.3.3 ผลการประเมินโดยผู้ปกครอง พบว่า ผลของการศึกษาคุณภาพชีวิตของ
นักเรียนกลุ่มเสี่ยง ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก
2.4. ผลของศึกษาการสำรวจการลดภาวะเสี่ยงของนักเรียนเป็นรายบุคคล ตามรูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยง ของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ เทศบาลตำบลโคกชะงาย จังหวัดพัทลุง พบว่า ภาวะเสี่ยงของนักเรียนกลุ่มเสี่ยงรายบุคคล มีภาวะเสี่ยงลดลงร้อยละ 100
ของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ เทศบาลตำบลโคกชะงาย
ผู้วิจัย นางสาววิไล บุญญานุวัตร
ปีที่ทำวิจัย 2563
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อสร้างรูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยงของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ 2) เพื่อศึกษาประสิทธิภาพและความเหมาะสมในการนำไปใช้ ของรูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือ นักเรียนกลุ่มเสี่ยงของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ 3) เพื่อศึกษาผลการใช้รูปแบบการจัดระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยงรูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยงของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ เทศบาลตำบลโคกชะงาย จังหวัดพัทลุง ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน ประกอบด้วย การวิจัยเชิงคุณภาพ และการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ บุคลากรของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ ประกอบด้วย ผู้บริหาร จำนวน 1 คน ครู จำนวน 20 คน นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2-6 จำนวน 20 คน โดยดำเนินการเลือกแบบเจาะจงนักเรียนกลุ่มเสี่ยงที่มีปัญหาด้านการเรียน พฤติกรรม และผู้ปกครอง นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2-6 จำนวน 20 คน โดยมีวิธีการเลือกกลุ่มเป้าหมายโดยดำเนินการเลือกแบบเจาะจงผู้ปกครองนักเรียนกลุ่มเสี่ยงที่เป็นกลุ่มตัวอย่าง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลมีทั้งสิ้น จำนวน 5 ฉบับ โดยแยกเป็นเครื่องมือที่ ใช้เก็บรวบรวมข้อมูลเชิงปริมาณ จำนวน 4 ฉบับ และเชิงคุณภาพ จำนวน 1 ฉบับ สถิติที่ใช้ในการ วิเคราะห์ข้อมูล มีค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า
1. ผลการสร้างรูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยง ของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ มีผลการวิจัย ดังนี้
1.1 สภาพการดำเนินงานของโรงเรียนเกี่ยวกับการดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่ม
เสี่ยง พบว่า มีการดำเนินการในด้านวิธีการแก้ไขและผลลัพธ์ ด้านระบบและกลไก และด้านปัญหาอุปสรรค
1.2 รูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยง ของโรงเรียน
เทศบาลวัดธาราสถิตย์ ประกอบด้วย 5 องค์ประกอบ ได้แก่ ยุทธศาสตร์ โครงสร้างการบริหารและบทบาทหน้าที่ การดำเนินงาน การกำกับ ติดตามผลการดำเนินงาน และการประเมินผลและรายงานผล
2. การใช้รูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยง ของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ เทศบาลตำบลโคกชะงาย จังหวัดพัทลุง พบว่า
2.1 ผลการการประเมินประสิทธิภาพรูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยง ของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ เทศบาลตำบลโคกชะงาย จังหวัดพัทลุง ในภาพรวม มีค่าเฉลี่ย ประสิทธิภาพการดำเนินงานที่มีการปฏิบัติอยู่ในระดับมาก
2.2 ผลการศึกษาความเหมาะสมในการนำไปใช้ ของรูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยง ของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ เทศบาลตำบลโคกชะงาย จังหวัดพัทลุง ในภาพรวมมีค่าเฉลี่ย ความเหมาะสมในการนำไปใช้อยู่ในระดับมาก
2.3 ผลของการศึกษาคุณภาพชีวิตของนักเรียนกลุ่มเสี่ยง ตามรูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยง ของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ เทศบาลตำบลโคกชะงาย จังหวัดพัทลุง
2.3.1 ผลการประเมินโดยครู พบว่า ผลของการศึกษาคุณภาพชีวิตของนักเรียนกลุ่ม
เสี่ยง ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก
2.3.3 ผลการประเมินโดยผู้ปกครอง พบว่า ผลของการศึกษาคุณภาพชีวิตของ
นักเรียนกลุ่มเสี่ยง ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก
2.4. ผลของศึกษาการสำรวจการลดภาวะเสี่ยงของนักเรียนเป็นรายบุคคล ตามรูปแบบการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยง ของโรงเรียนเทศบาลวัดธาราสถิตย์ เทศบาลตำบลโคกชะงาย จังหวัดพัทลุง พบว่า ภาวะเสี่ยงของนักเรียนกลุ่มเสี่ยงรายบุคคล มีภาวะเสี่ยงลดลงร้อยละ 100